У Наталлі Канстанцінаўны Хлістуновай было ўжо некалькі выпускных класаў. За 32 гады, што працуе настаўнікам пачатковых класаў у Завалочыцкай школе, яе выхаванцы выраслі, займелі свае сем’і і цяпер прывялі ў школу сваіх дзяцей.
— Мне прыемна, што мая першая вучаніца Таццяна Герман пасля заканчэння навучальнай установы вярнулася ў родныя мясціны і працуе ў нас педагогам-арганізатарам, — гаворыць Наталля Канстанцінаўна. — А як радасна было за Станіслава Курса, які ў свой час, стаўшы пераможцам абласной алімпіяды, прадоўжыў вучобу ў ліцэі г.Магілёва, а потым паступіў ва ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі. А колькі яшчэ вось такіх, таленавітых і прагных да вучобы дзяцей атрымалі вышэйшую адукацыю. І гэта ўсё нашы, вясковыя дзеці. За такіх у жыцці будзе не сорамна.
Сёння ў чацвёртым класе займаюцца ўсяго шасцёра дзяцей. Хлопчыкі ўсе мясцовыя, завалочыцкія, а вось дзяўчынкі з суседніх вёсак — Гарадка, Заполля, Паляны. І Наталля Канстанцінаўна з жалем гаварыла аб тым, што яшчэ ў 80 — 90-х гадах мінулага стагоддзя ў пачатковыя класы прыходзіла больш за 20 вучняў. А яшчэ педагогаў-мужчын было намнога болей, цяпер жа толькі два.
— Вельмі хочацца, каб школа яшчэ доўга звінела дзіцячымі галасамі, — працягвае наша субяседніца. — Вы не ўяўляеце, якія цікаўныя і добразычлівыя нашы вучні. З такімі прыемна працаваць, і кожны свой рабочы дзень я пачынаю з добрым настроем.
Вольга ЧУЧВАЛ
Фота аўтара
