Жывуць вершы — жыве паэт
2013 год на Глушчыне прайшоў пад зоркай славутага земляка Сяргея Іванавіча Грахоўскага. На старонках газеты мы друкавалі вершы паэта, узгадвалі радасныя і не вельмі радасныя моманты яго лёсу — лёсу, паводле якога можна здымаць фільм аб мужнасці і празе да жыцця. Вялікі дзякуй тым, хто дапамагаў пры падрыхтоўцы гэтых матэрыялаў: дзяліўся ўспамінамі, дакументамі, іншымі набыткамі.
Глушчына актыўна адзначыла 100-годдзе з дня нараджэння паэта. У сценах школ гучалі вершы паэта, наладжваліся літаратурныя вечарыны, прайшоў конкурс чытальнікаў вершаў Сяргея Грахоўскага, правялі педагагічныя чытанні настаўнікі беларускай літаратуры, бібліятэкі падрыхтавалі выставы. Непасрэдна ў дзень юбілейнай даты ў кінатэатры “Арыён” сабраліся нераўнадушныя да творчасці паэта людзі, на сустрэчу прыехалі яго родныя.
На жаль, любы чалавечы лёс не вечны, хоць і сыходзіць у вечнасць. Сёння, перад гадавінай смерці паэта, хочацца яшчэ раз нагадаць чытачам некаторыя радкі яго вершаў, якія цяпер ужо жывуць самастойным жыццём. А калі жывуць вершы — жыве і памяць пра чалавека, што іх стварыў.
***
З гадамі маленства здаецца бліжэй —
І памяць зацягвае вузел тужэй,
Звязаўшы канец і пачатак.
Я ўсё прыгадаў і хачу, каб і ты
Пачуў, як на грэблях бубняць капыты,
Як ціха спяваюць дзяўчаты.
Хачу, каб успомніў начлежны касцёр,
І зорнага неба высокі шацёр,
І конскае ў змроку іржанне,
На выгане дымны заблытаны след,
І мокрыя травы, і ліпавы цвет,
І ядраны холад світання.
Напэўна, са светам расстаўся лягчэй,
Каб тых не прыпомніў кастроў і начэй,
Каб дзічкі вясной на мяжы не цвілі,
Каб песень купальскіх не чуў аніколі,
Каб жытам не пахла асенняе поле,
Каб так не любіў беларускай зямлі.
***
Чалавеку патрэбна не слава,
А людская ўвага і ласка,
І сардэчнае шчырае слова,
І вясёлая добрая казка.
Чалавеку патрэбна ўсмешка
Незнаёмых вачэй і знаёмых,
Каб дажджамі размытая сцежка
Стала лёгкай на кручах і стромах.
Чалавеку не трэба спагады —
Дабрата чалавеку патрэбна,
Каб, мінаючы прорвы і спады,
Узбірацца на стромкія грэбні,
Каб сяброў сустракаў клапатлівых
На дарогах, далёкіх ад дому,
І каб сам быў заўсёды шчаслівы,
Калі шчасце прыносіш другому.
Падрыхтавала А. ВАСІЛЕЎСКАЯ