Святое месца пустым не застанецца
У вёсцы Бабірова Глускага раёна на будынку, рэканструяваным пад царкву, 18 красавіка ўстанавілі купалы і крыжы.
Рамонтныя работы вядуцца тут ужо амаль паўгода, іх арганізатарам і спонсарам з’яўляецца ўраджэнец вёскі Бабірова Аляксандр Арцёмчык, ды і самі бабіраўчане не застаюцца ў баку ад гэтай добрай справы — тыдзень назад правялі калектыўныя работы па ўборцы прылеглай тэрыторыі, збіраюць сродкі на набыццё неабходных царкоўных рэчаў. Зрэшты, здзіўляцца гэтаму не варта, бо бабіраўчане — у большасці сваёй людзі набожныя. Яшчэ ў ранейшыя часы ў вёсцы была свая драўляная цэркаўка, ды ў вайну яе будынак разабралі і перавезлі ў іншае месца, засталося толькі царковішча і паступова стала мясцовай назвай, якая ўжываецца і зараз. Як узгадвае адна з мясцовых жыхарак, неяк нават не верылася, што ў Бабірове зноў з’явіцца царква, але аднойчы ёй быў сон, дзе яна бачыла, як па вёсцы ідуць святары, у адным месцы яны спыніліся і пакланіліся. Памятае, як у сне здзівілася, што яны ідуць не з царковішча, а як прачнулася, падумала: “Няўжо?!” Калі адзін з будынкаў школы пачалі рамантаваць і рэканструяваць пад храм, успомніла той сон — ён аказаўся прарочым.
Калі і далей прадаўжаць аналогіі і сімвалізм, то як не сказаць пра тое, што нездарма менавіта ў будынку школы, дзе дзяцей вучылі разумнаму, добраму, вечнаму, з’явіцца храм, і гэтаму ж, толькі з акцэнтам на духоўнае ўзрастанне, будуць вучыць старых і малых. Бо за гады ваяўнічага атэізму і цяпер, у часы ліберальных каштоўнасцяў (калі не сказаць, уседазволенасці), вельмі многае ў нашых душах і нашых сэрцах зблыталася, заімглілася, нават сцерлася. Гэта адчуваюць многія. Таму, калі мы спыталіся ў вяскоўцаў, ці будуць людзі хадзіць у царкву, станоўчы адказ далі ўсе — і бабулькі з кіёчкамі, і жанчыны сярэдняга веку, і юнак з дзяўчынай.
Так, душа чалавечая па прыродзе сваёй хрысціянка. Вось і ў дзень, калі на будынку будучай царквы ўстанаўлівалі купалы і крыжы (іх выраблялі аж у Валгадонску), людзей для будняга дня прыйшло нямала. Вадасвятны малебен адслужыў і асвяціў крыжы епіскап Бабруйскі і Быхаўскі Серафім.
— Вельмі сімвалічна, — сказаў Уладыка, звяртаючыся да сяльчан, — што купалы і крыжы на будучай царкве ўстаноўлены менавіта на Тыдні пакут Гасподніх, у Вялікую пятніцу, калі на крыжы быў распяты і прыняў смерць наш Гасподзь. Мы ўздрыгваем ад адной толькі думкі пра смерць — сваю ці сваіх блізкіх, але пры гэтым мы павінны памятаць, што крыжовая смерць і Уваскрэсенне Хрыстова даюць нам надзею на жыццё вечнае з Богам, што без крыжа няма і ўваскрэсення. Няхай і ўстаноўленыя сёння крыжы дапамагаюць узняцца над будзённай мітуснёй, нагадваюць аб жыцці вечным.
Уладыка павіншаваў усіх з надыходзячым Вялікаднем і пажадаў сустрэць яго духоўна і фізічна падрыхтаванымі, пажадаў усім вясновага пасхальнага настрою, каб радасць і адчуванне жыцця ніколі не пакідалі нас.
Таццяна ЛУКАШЭВІЧ
Фота аўтара