Па праўдзе сказаць, аб’яўкі з нарэзанымі нумарамі тэлефонаў, што развешваюць па сценах або на слупах, я не чытаю, гляну і праходжу міма. А як з узростам стаў зрок псавацца і далёкія прадметы пачалі губляць рэзкасць, то нават і галаву ў той бок не паварочваю — усё роўна на хаду нічога не прачытаю, ды і не ласая я да навін накшталт таго, што, дзе і пачым. Добра, што калега мая мала-дзейшая, як ішлі з ёю з работы, угледзела і, пацягнуўшы за рукаў, спыніла мяне: маўляў, глядзі, якая аб’ява. Падышла, прыжмурыла вока (не, каб акуляры насіць), прачытала. Аб’ява і праўда цікавая і для нашай амаль што сельскай мясцовасці не зусім звычайная. Скажу болей, пра такія паслугі я толькі па тэлевізары рэкламу бачыла і не раз думала: вось бы і ў нас так. І, мабыць, не адна я, бо з нарэзаных палосак з нумарам тэлефона пасля мяне толькі адна засталася. Значыць, патрэбны людзям паслугі майстра, так званага “мужа на гадзіну”, па мелкім хатнім рамонце (гаворка ідзе менавіта пра гэта) — што дзе прыкруціць, павесіць, прыбіць, той жа кран паправіць, каб не капаў, разетку — каб надзейна ў сцяне трымалася і не іскрыла… Ды ці мала што ў працэсе жыццядзейнасці, прычым як у сваім доме, так і ў кватэры, псуецца і патрабуе замены.

Прачытаўшы аб’яўку, спахапілася і я: мне даўно трэба было памяняць плафон у адным з пакояў, ды сама не ўмею, хоць і збірала ў школе электрычныя ланцугі на ўроках фізікі. Іншая справа — майстар, для яго гэта і насамрэч справа на якую га-дзіну. А тут яшчэ і кіраўніцтва загад дае: звані, маўляў, па аб’яве, потым напішаш у газету: няхай людзі ведаюць, што і да нас такая паслуга дайшла. Ды і пра тое, як прыватнік асвойвае гэты сегмент рынка, даведацца цікава. Зрэшты, угаворваць мяне не трэба было, бо хто ж адмовіцца сумясціць карыснае для работы з карысным для дома.

Падгадала пад аванс, каб было чым разлічыцца, прычакалася суботы, каб больш светлавога дня было ў майстра, званю, тлумачу. Малады голас задае некалькі пытанняў і прызначае час выканання майго заказу на паня-дзелак. Не тое каб мне так карцела той плафон павесіць (ён да гэтага пыліўся пад сталом мо цэлы месяц), аднак крыху расчаравалася, але надзеі не страціла. Тым больш што выхадныя, як і заўсёды, праляцелі хутка, а там і панядзелак адпрацавалі. Бягу дадому, чакаю майстра з абяцанаю паслугай — няма яго. Званю зноў, нагадваю пра сябе. Пра мяне, аказваецца, памятаюць, але прыйсці абяцаюць крыху пазней, гадзіны праз дзве. Я аператыўна мяняю свае планы на вечар (падумаеш — прапусціла трэніроўку), чакаю далей. Але ні праз дзве, ні праз тры гадзіны і ўвогуле ў той вечар ніхто па маёй заяўцы не з’явіўся. Шкада. На рабоце так і заяўляю: трэці раз званіць не буду. Калегі-жанчыны з гэтага смех састроілі: вось табе і майстар, “мужам на гадзіну” толькі называецца, а паводзіць сябе, як звычайны муж: пакуль дапросішся што адрамантаваць, то і сама ўжо не захочаш таго рамонту.

Аднак жа не. На наступны дзень пасля работы мне пазванілі, спыталіся пра заказ. Прыйшоў майстар, папрасіў прабачэння, што не атрымалася раней, і ўсё зрабіў менш як за гадзіну. Гэта малады мужчына (або юнак), прыемны і ветлівы, сам гаворкаю мяне “не грузіў”, але і не адмоўчваўся, калі я што пыталася ў яго. Аказалася, што прадпрымальніцтва для яго — асноўны род заняткаў, бо ўладкавацца на якое-небудзь з мясцовых прадпрыемстваў зараз цяжка, амаль немагчыма, а грошы зарабляць трэба. Работы па дому ён выконвае розныя, праўда, зімой заказаў значна меней… Ён прыбраў усё за сабой, я разлічылася за работу, ён прапанаваў звяртацца да яго яшчэ і пайшоў. А я падумала і зноў згадзілася з народнай мудрасцю пра тое, што такім гарачым, як вараць, не ядуць, бо мае першыя ўражанні і мой нецярплівы неспакой памяняліся, калі сітуацыя ўвайшла ў сваё рэчышча і паспяхова вырашылася. Не ведаю, наколькі добра я справілася з рэдакцыйным заданнем наконт інфармавання насельніцтва пра адносна новую і не зусім звычайную для раёна паслугу, але майстар з маім заказам справіўся ў цэлым добра, за выключэннем таго моманту, што не прыйшоў тады, калі дамовіліся.

Для чаго ўсё гэта пісана так падрабязна?  Мабыць, каб чытачы даведаліся, што прыватнік у сферу ЖКГ прыйшоў-такі, і гэта добра. Аднак цалкам перадаваць жыллёва-камунальнае абслугоўванне прыватнікам, мабыць, не трэба, бо і малавата іх (прыватнікаў) у гэтай сферы, і з аператыўнасцю ў іх пакуль не ўсё гладка. Што да канкурэнцыі, ці, правільней сказаць, дапамогі камунальнай службе ў гэтым накірунку дзейнасці, то яна не пашкодзіць і насельніцтвам будзе запатрабавана. Так што працуйце, хлопцы, добрыя майстры шмат каму патрэбны.

Таццяна ЛУКАШЭВІЧ

 Анекдот у тэму:

Фраза “мужык сказаў — мужык зрабіў” у поўным вырыянце гучыць так: “мужык сказаў — жанчына нагадала, жанчына нагадала, жанчына нагадала, жанчына “задалбала” — мужык зрабіў”.