Больш за дзесяць гадоў таму, дакладней, у кастрычніку 1996-га, у Глуску была зарэгістравана раённая арганізацыя Беларускага саюза афіцэраў. Яна аб’яднала афіцэраў і прапаршчыкаў, што праходзілі службу ў розных ваенных акругах Савецкага Саюза, у краінах Варшаўскага дагавору, выконвалі інтэрнацыянальны абавязак у Афганістане.

У мінулым годзе, калі адзначалі свой першы “самастойны” юбілей, і з’явілася задумка сабраць у адным альбоме звесткі пра тых, хто ўваходзіць у раённую арганізацыю БСА, гаворыць яе старшыня, капітан 3 рангу  запасу Юрый Бучань. Ідэю абсудзілі ўсе разам і вырашылі: альбому быць, і з’явіцца ён павінен ніяк не пазней другой юбілейнай даты — 25-годдзя Беларускага саюза афіцэраў! А слова афіцэра, як вядома, закон, і вось нядаўна буклет, прысвечаны глускай ячэйцы Беларускага саюза афіцэраў, сышоў з друкарскага станка, усяго пакуль што 13 экзэмпляраў — роўна па колькасці зарэгістраваных у арганізацыі чалавек. (Праўда, да слова яшчэ прыйшлося дадаць і грошы — альбом з’явіўся дзякуючы членскім узносам афіцэраў).

Нямала часу пайшло на збор неабходных матэрыялаў, кажа Юрый Адольфавіч, у першую чаргу фатаграфій. Раней жа фотаапарат быў не ў кожнага, ды і на ваенных аб’ектах здымаць забаронена, таму некаторыя фотакарткі адшуквалі ў інтэрнэце, у прыватнасці, у “Аднакласніках”, куды іх выкладвалі былыя саслужыўцы. Нехта з афіцэраў з’ездзіў на радзіму, каб узяць фатаграфіі з бацькоўскай хаты. Потым трэба было ўсё гэта адсканіраваць, размясціць на старонках, надрукаваць чарнавік… Дзякуй, што ёсць людзі нераўнадушныя, якія дапамагалі разбірацца і ў тонкасцях камп’ютарных праграм, і тэксты рэдагаваць. Вядома ж, што афіцыйная мова ваенных адрозніваецца ад той, што карыстаюцца людзі грамадзянскіе, а менавіта для апошніх — дзяцей, унукаў, праўнукаў, сяброў і знаёмых — ствараўся гэты альбом, зазначае Юрый Бучань.

Аксана ВАСІЛЕЎСКАЯ

Фота аўтара