У звычайным жыцці ён муж, бацька, гаспадар, на рабоце ў эксперыментальнай базе “Глуск” — трактарыст-машыніст, а на гарачы перыяд уборачнай — старшы камбайнер. Яна ў яе звычайным жыцці маці, жонка, гаспадыня, на рабоце ў звычайны час — жывёлавод (працуе ў гэтай жа гаспадарцы), а зараз — камбайнер. Разам яны складаюць экіпаж зернеўборачнага камбайна, аднаго з сямі, якія ў эксбазе заняты на жніве. Па жыцці ж Валерый і Галіна Навічонак сужэнцы, у іх сям’і выхоўваецца шасцёра дзетак. Праўда, двое ўжо дарослыя, дома двое школьнікаў і двое малых, у садок яшчэ ходзяць, сама ж Галіна Уладзіміраўна за яе подзвіг мацярынства тры гады назад атрымала ордэн Маці. Не пусты гук і тое, што яны з мужам гаспадары, бо на сваім падвор’і трымаюць свіней, цёлку, курэй, качак. Ну ды на сяле гэта не дзіва. А вось жанчыну на камбайне, ды яшчэ ў пары з мужам, убачыш не заўсёды: з шасці сямейных экіпажаў, што працуюць на глускіх палетках, яны адны такія, астатнія то браты, то бацька з сынам.

Пайсці на камбайн Галіна захацела сама (правы трактарыста, як і вадзіцельскія правы, у яе ёсць). “Табе гэта трэба?” — спытаў муж. “Трэба!” — адказала яна і не пашкадавала ні аб тым, што так сказала, ні аб тым, што так зрабіла. На маё прадказальнае ў такіх выпадках пытанне, ці не ўзнікаюць на гэтай глебе часам сваркі, маўляў, разам дома і на рабоце, абодва адказалі, што не. Галіна запэўніла, што ў іх з мужам поўная псіхалагічная сумяшчальнасць, а Валерый дадаў, што ім няма калі сварыцца — заўсёды за справай — і дома, і на рабоце: пры добрым надвор’і могуць працаваць гадзін дванаццаць. Дарэчы, доўга стаяць і размаўляць на мяжы жытнёвага поля, якое ўжо і паспела, і падсохла пасля начной расы, ім таксама не было калі. Ён, агледзеўшы сваё “Палессе”, падняўся ў кабіну, яна, павязаўшы белую хусцінку, пайшла за камбайнам па іржышчы — глядзець, ці добра абмалочваецца колас, ці не застаецца на полі зерне. Надвор’е ў той дзень выдалася добрым, так што сямейны экіпаж Навічонкаў будзе працаваць ледзь не палову сутак, з перапынкамі на абед і вячэру, якімі іх забяспечвае гаспадарка. Потым — дадому, там іх чакаюць дзеці, жывёла будзе ўжо накормлена — дзякуй старэйшай дачцы, адпачнуць, раненька ўстануць, управяцца і зноў у поле на жніво.

— Навічонкі — добрыя работнікі,— кажа галоўны аграном ААТ “Эксперыментальная база “Глуск” Марыя Насановіч, — намалацілі 139 тон збожжа, гэта зараз трэці вынік па гаспадарцы. Паказчыкі на жніве мяняюцца кожны дзень, але яны людзі старанныя, працуюць дружна, таму ў лідарах, думаю, застануцца.

Няхай і застаюцца — лідарамі ў рабоце, дружнай парай па жыцці.

Таццяна ЛУКАШЭВІЧ

Фота Сяргея РУДЗІНСКАГА