Раніцай у суботу, 12 кастрычніка, у двары сярэдняй школы № 2 Глуска сабралася шмат людзей: настаўнікі, былыя выпускнікі разам са сваімі дзецьмі, цяперашнія навучэнцы (ад 1-га да 11-га класа) разам з бацькамі. Менавіта ў гэты дзень тут была запланавана гістарычная падзея — закладка новага саду.

Як расказала дырэктар СШ № 2 Алена Слічонак, абнаўленне саду ў межах добраўпарадкавання прышкольнай тэрыторыі было запланавана і рыхтавалася даўно, а зараз планы здзяйсняюцца. “Стары сад, — кажа Алена Рыгораўна, — быў пасаджаны яшчэ ў далёкія 1960-я гады, і, канешне, ён ужо нягодны. Наспела неабходнасць пасадзіць новыя дрэвы. Васіль Барысевіч, кіраўнік фермерскай гаспадаркі, наш даўні сябар і шэф, які не раз удзельнічаў у добраўпарадкаванні школьнай тэрыторыі, дапамог нам набыць саджанцы. З вясны бягучага года пачалася падрыхтоўка. Тут нам спатрэбілася дапамога дасведчанага чалавека. Уладзімір Нічыпаравіч Некрашэвіч, садавод-аматар са шматгадовым вопытам, згадзіўся дапамагчы. Ён прышчэпліваў, рыхтаваў да пасадкі саджанцы. Хачу адзначыць, што гэта не проста высадка пладовых дрэў, а мы пасадзім сад у гонар нашых дзядоў і прадзедаў, якія аддалі сваё жыццё, здароўе за наша мірнае жыццё, за Перамогу. У сада будзе і свая назва: “Сад Перамогі: сувязь паміж мінулым і будучым”.

На гістарычным (хаця і ў межах школы) мерапрыемстве прысутнічала Святлана Лісіца, начальнік аддзела па адукацыі, спорце і турызме Глускага райвыканкама. Звярнуўшыся да ўсіх, хто сабраўся на прышкольнай тэрыторыі, яна адзначыла: “Дрэва, якое вы пасадзіце, гэта не проста расліна. Гэта памяць аб важных падзеях, што адбываліся ў вашым жыцці, у жыцці школы. А яблыня — гэта яшчэ і сімвал развіцця, будучыні, дабрабыту, міру, Перамогі”. Дырэктар СШ № 2 Алена Слічонак таксама звярнулася да сваіх вучняў: “Запомніце, калі ласка, гэты дзень. Калі-небудзь вы раскажаце пра яго вашым дзецям, калі прыведзяце іх за ручку ў першы клас роднай школы”. Акрамя таго, Алена Рыгораўна ўручыла Падзячны ліст Уладзіміру Некрашэвічу за актыўны ўдзел у жыцці школы, за дапамогу ў добраўпарадкаванні прышкольнай тэрыторыі. Такі ж Падзячны ліст пазней атрымае і Васіль Барысевіч, які, на жаль, не змог прысутнічаць на мерапрыемстве.

Першае дрэва новага сада пасадзіла Таццяна Іванаўна Ахрэмчык — выпускніца СШ № 2 і яе былая настаўніца — разам са сваім унукам Міхаілам, шасцікласнікам гэтай жа школы. Больш за паўстагоддзя назад, у 1960-я гады, Таццяна Іванаўна разам з аднакласнікамі пасадзілі парк насупраць будынка школы, а зараз ужо яе ўнук садзіць у школьным садзе новае дрэва. Гэта сімвалічна — жыццё не стаіць на месцы, яно працягваецца.

Усяго ў гэты дзень школьнікамі і іх бацькамі, настаўнікамі, былымі выпускнікамі было высаджана 36 саджанцаў яблынь і груш. Уладзімір Некрашэвіч расказаў, што ў садзе будуць расці яблыні сартоў “Алеся”, “Каштэля” і “Ранняя салодкая”, а грушы — “Бэра кіеўская”, “Бэра беларуская” і іншыя. Першыя плады з яблынь можна будзе пакаштаваць дзесьці праз гады тры ці чатыры, а з ігруш крыху пазней. Садавод-аматар даў рэкамендацыі па доглядзе за дрэўцамі — як паліваць, як іх карміць, змагацца са шкоднікамі, а яшчэ паабяцаў, што і сам будзе дапамагаць.

Кожны са школьнікаў, хто ў гэты дзень паўдзельнічаў у пасадцы саду, я ўпэўнена, будзе клапаціцца пра яго. А дрэўцы аддзячаць за клопат шматлікімі духмянымі наліўнымі яблычкамі ды вялікімі салодкімі грушамі.             

Вольга ЯНУШЭЎСКАЯ   

Фота аўтара