Танцы й карагоды, песні ды прыпеўкі, гульні, конкурсы і спаборніцтвы, розныя прысмакі, ад дранікаў да шашлыкоў і, канешне, бліноў… Так, весела і смачна, глушчане ў апошні дзень зімы вясну сустракалі, а тую самую зіму праводзілі. Ды так добра правялі, так, напэўна, зіме спадабалася, так яе расчулілі, што яна нават вырашыла месцічаў парадаваць — ноччу крыху сняжку падсыпала. А што ж, столькі месяцаў прагультайнічала, можна колькі дзён напаследак і папрацаваць. Але ж няхай сабе ідзе зіма да наступнага снежня, размова не аб гэтым, а пра тое, як глушчане Масленіцу святкавалі.
Яшчэ задоўга да афіцыйна назначаных 12 гадзін на бульвары Грахоўскага загучала музыка, з’явіліся артысты, скамарохі, гандляры свае тавары расклалі, кухары свае лыжкі-шампуры падрыхтавалі. Народу сабралася шмат, і кожны шукаў тут сваё, несумненна, што і знайшоў. Дзеці адразу ж на гульнявую пляцоўку кіраваліся, там і скакаць можна было, і мяхамі біцца, і абруч пакруціць… Дарослыя ішлі хто адразу за столікі, хто да тавараў прыгледзецца, падарункі якія прыкупіць родным-знаёмым (ды і сабе, хто сябе любімага абдзеліць — той, лічы, сам сабе вораг), а многія рушылі да імправізаванай святочнай сцэны, між іншым, там прысмакі таксама прадавалі. Замерз — вось табе чай, вось табе кава, бліны з мёдам ды са смятанай. А каб зноў не азябнуць — зрабі ласку, ідзі ў карагод пакружыся ці ў гульні паўдзельнічай. Артысты, што і казаць, стараліся, песні пелі, людзей у круг запрашалі-выводзілі, конкурсы розныя падрыхтавалі. Хто самы смелы і спрытны, каб са слупа прыз дастаць? Малайцы мужчыны ў гэты раз: ніводнага пакета на слупе не пакінулі, усе знялі, а адзін дык два разы на тую верхатуру залазіў і абодва паспяхова. Аўкцыён быў, хітры: што ты выкупляеш — не казалі, праўда, абяцалі, што не кот у мяшку. І праўда, ката не было, а былі розныя карысныя для гаспадаркі рэчы, як-то кіло мукі, пара шкарпэтак і іншае.
Тут жа непадалёку разгарнуліся інтэлектуальныя спаборніцтвы, гэта значыць шашачны і шахматны турніры. Быў і дартс, і гіры, а на стадыёне школьнікі гулялі ў футбол. Таварыская сустрэча паміж камандай першай школы і зборнай гімназіі і другой школы закончылася на карысць футбалістаў СШ № 1.
Завязаць стужачку на пудзіла і загадаць на яе тое дрэннае, што было, каб потым усе хваробы, сваркі, непаразуменні, зайздрасць і нястача згарэлі ў агні, — гэта ўжо шматгадовая традыцыя. Не адступіліся ад яе і сёлета. Але ж на гэтым свята не закончылася, яно прадоўжылася і пасля, і яшчэ пэўны час на бульвары Грахоўскага віравала-бурліла людская талака.
Алена ВАЛОШКА
Фота аўтара
Больш фота і відэа глядзіце тут
