Дваццаць сёмы Дзень беларускага пісьменства прымала 6 верасня магілёўская зямля. Фестываль слова на гэты раз прайшоў у Бялынічах, пабывалі на свяце і мы, карэспандэнты раённай газеты. Што ўразіла? Сам горад, вялікі і прыгожы, які напярэдадні свята яшчэ больш, так бы мовіць, раскрыўся ў сваёй прыгажосці і велічы. Нам, жыхарам раўніннай Глушчыны, крыху дзіўнымі былі ўзгорыстыя вулачкі, якія ва ўсе бакі спускаюцца ад цэнтра горада, дзе, уласна, і праходзіла свята. Уразіла само свята, яно, лічу, атрымалася сапраўды агульна-рэспубліканскім, столькі тут было людзей: тых, хто ладзіў майстар-класы, спяваў, танцаваў, выступаў з тэатра-лізацыямі, і яшчэ больш гледачоў, што прыехалі з розных куткоў краіны, не толькі з Магілёўшчыны. А ўжо колькі прыдумак, колькі цікавых быццам бы дробязяў, якія ўсе разам не давалі засумаваць. Не, сумаваць у Бялынічах не было калі і дзе, хіба што толькі стаміцца. Бо свята пісьменства працягнулася на паўтара кіламетра (афіцыйна, а здаецца, дык і на ўсе тры). Што там было? Імправізаваная бібліятэка, некалькі канцэртных пляцовак, гандлёвыя рады, горад майстроў. Канцэрты духоўнай музыкі, выступленні лепшых аматарскіх калектываў Магілёўшчыны, маладых выканаўцаў, квэст-гульня па творах Уладзіміра Караткевіча, фестываль беларускай кухні “БелаЕжа”, выстаўкі — ад раёнаў, устаноў культуры, прафесійных навучальных устаноў, ад прадпрыемстваў. На фестывалі кнігі і прэсы можна было пазнаёміцца з навінкамі кнігавыдавецтваў, нам, журналістам, яшчэ і пагутарыць з калегамі, у тым ліку з газет, якія выдаюцца на прадпрыемствах, у медыяцэнтры былі наладжаны экспазіцыі, прысвечаныя славутым асобам Беларусі.
Асобна колькі слоў трэба сказаць пра тэматычную пляцоўку “Лёс зямлі маёй праз слова”, яна ў васьмі тэматычных экспазіцыях адлюстроўвала гісторыю летапісання і друкаванага слова на Магілёўшчыне, асноўныя моманты з гісторыі вобласці, пачынаючы з 13-га стагоддзя (менавіта да гэтага часу належыць фрагмент берасцяной граматы, знойдзены ў Мсціславе). Глускі раён разам з Асіповіцкім, Кіраўскім, Слаўгарадскім і горадам Бабруйскам ладзілі экспазіцыю “СССР — аплот міру і працы (1945—1991 гады)”, прадстаўлялі прамысловасць нашага раёна — прамкамбінат, які вырас з невялікай стружачнай майстэрні “Спатры”, а пазней, у васьмідзясятыя, стаў мэблевай фабрыкай. (На жаль толькі, не ўсе госці свята ад яго цэнтральнай пляцоўкі праходзілі тыя самыя паўтара кіламетра да самага канца, дзе і размяшчаліся раённыя пляцоўкі; яны не пабачылі шмат цікавага). Нашы глушчане прымалі ўдзел і ў горадзе майстроў, Соф’я Меснік, Наталля Грашчанка і Аляксей Меснік давалі майстар-класы, а глускія артысты паказвалі тэатралізаваную пастаноўку ды іншым чынам весялілі народ.
Адкрыццё Дня беларускага пісьменства праходзіла якраз бліжэй да цэнтра, на галоўнай сцэне. Але перад гэтым гораду былі ўручаны падарункі, змястоўныя і важкія. Па-першае, з удзелам высокіх гасцей была адкрыта скульптурная кампазіцыя “З’яўленне іконы”, прысвечаная Бялыніцкай іконе Божай Маці: Манастырскую плошчу, што каля царквы, упрыгожыў гранітны анёл. Нешта мне падказвае, што гэта месца хутка стане адным з улюбёных для бялынічан, прынамсі, тут вельмі зручна будзе прызначаць спатканні. Таксама ў нядзелю расчыніў свае дзверы і абноўлены мастацкі музей імя Бялыніцкага-Бірулі.
Віншуючы бялынічан і гасцей свята падчас цырымоніі адкрыцця Дня пісьменства, намеснік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Андрэй Кунцэвіч сказаў: “Дзень пісьменства аб’ядноўвае тых, хто любіць Беларусь і жадае ёй далейшага развіцця і росквіту. Сённяшняе свята ў Бялынічах дазваляе аб’ектыўна ацаніць развіццё рэгіёнаў Беларусі за апошнія гады”. Андрэй Кунцэвіч ведае, пра што гаворыць, бо сам родам з Бялыніч, тут вырас і працаваў, памятае, якім горад быў і якім стаў зараз. Ён таксама зачытаў прывітальнае слова ад Прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі. “Гэта свята — асаблівая падзея ў культурным жыцці Беларусі, — адзначаецца ў пасланні. — На яго пляцоўках адбываецца шматгалосы дыялог майстроў пяра, пісьменнікаў і паэтаў, пра лёс слова і культуры, сучаснасць і будучыню нашага народа. Тут сустракаюцца, узбагачаючы творчую ніву, літаратура, музыка, жывапіс і іншыя віды мастацтва… Упэўнены, гэтыя вераснёўскія сустрэчы добрая падстава для кожнага з удзельнікаў Дня пісьменства яшчэ раз зразумець, што беларусаў, якога б погляду яны не прытрымліваліся, заўсёды аб’ядноўваюць матчына мова, адзіны лёс і Бацькаўшчына. І гэты каштоўны скарб мы павінны зберагчы для нашчадкаў. Сардэчна зычу ўсім моцнага здароўя, дабрабыту, новых здабыткаў у жыцці і працы”.
Цырымонія адкрыцця Дня беларускага пісьменства доўжылася амаль дзве гадзіны і сабрала розных выканаўцаў, ад вядомых і заслужаных, як “Песняры” і Анатоль Ярмоленка, да пачынаючых, маладых і нават самых юных. Са сцэны гучала беларускае слова, аздобленае музыкай, — ад фальклорных да сучасных эстрадных песень.
Музыкі, як і ўсяго іншага, прыгожага, смачнага, цікавага, дзіўнага і адмысловага, хапала на працягу ўсяго свята, на працягу ўсёй фестывальнай вуліцы. Пабываць усюды, пабачыць, паслухаць, паспытаць было проста немагчыма, як і апісаць увесь той настрой, тую атмасферу, што ўладарыла на свяце. У наступным годзе фестываль слова будзе прымаць Капыль, што ў Мінскай вобласці, туды, вядома, не кожны даедзе, але чаму б нам не спадзявацца, што Дзень беларускага пісьменства завітае калі-небудзь і на Глушчыну, якая таксама дала краіне нямала таленавітых пісьменнікаў?
А. ВАСІЛЕЎСКАЯ
Фота Г. АЎТУХОВАЙ
