Мінула 32 гады, як скончылася афганская вайна, доўжылася яна больш за дзевяць год. Вогненнымі дарогамі Афганістана прайшлі болей за 30 тысяч беларускіх хлопцаў, амаль 800 з іх загінулі на той далёкай чужой зямлі. У працяглай вайне ўдзельнічалі 75 ураджэнцаў Глускага раёна, на жаль, трое з іх жывымі дадому не вярнуліся.
Дзень памяці воінаў-інтэрнацыяналістаў, які 15 лютага адзначаюць усе рэспублікі на постсавецкай прасторы, па традыцыі ў Глуску пачынаецца з сустрэчы былых воінаў-афганцаў ля памятнака знака ў скверы па вуліцы Кірава. Тых, каго звязала адна вайна, адзін лёс, каму давялося абараняць мірных жыхароў ад душманаў, не раз трапляць пад варожыя кулі і адчуваць боль ад страты сваіх баявых сяброў. Кожны год яны збіраюцца разам, каб успомніць былое, сваіх таварышаў па службе, ушанаваць памяць тых, каго не дачакаліся родныя і сябры, падтрымаць адзін аднаго. Разам з імі аддаць даніну глыбокай павагі і ўдзячнасці ўсім салдатам, якія мужна і самааддана выконвалі свой інтэрнацыянальны абавязак, на мітынг прыходзяць прадстаўнікі мясцовай улады, грамадскіх аб’яднанняў, арганізацый, устаноў, прадпрыемстваў раёна.
“За тысячы кіламетраў ад радзімы, у далёкім Афганістане, беларускія салдаты, сярод якіх было нямала нашых землякоў, праявілі мужнасць, адвагу і гераізм у барацьбе з міжнародным тэрарызмам, — адзначыў у сваім выступленні старшыня раённага Савета дэпутатаў Вячаслаў Асташэвіч. — Усе яны прыклад для маладога пакалення. На жаль, не ўсім пашчасціла вярнуцца з вайны жывымі і здаровымі. Афганскія падзеі не прайшлі бясследна: многіх ветэранаў-афганцаў не стала ўжо ў мірны час. Гэта наш агульны боль, гэта наша агульная памяць”.
Хвілінай маўчання ўдзельнікі мітынгу ўшанавалі светлую памяць тых, хто не вярнуўся з поля бою.
Сёння на тэрыторыі Глускага раёна пражывае 49 ветэранаў-афганцаў. Іх імёны прагучалі падчас мітынгу. Старшыня раённай арганізацыі Беларускага саюза ветэранаў вайны ў Афганістане Міхаіл Тылец падзякаваў усім прысутным за тое, што па добрай традыцыі ў памятны дзень на памятным месцы не перастаюць збірацца разам, у знак павагі да воінаў ускладваюць да падножжа помніка жывыя кветкі, за тое, што не перастаюць помніць.
Г. АЎТУХОВА
Фота аўтара
Больш фота і відэа тут
