Самае любімае свята дзяцей і дарослых — гэта Новы год. Мы набываем падарункі для сваіх родных і сяброў, прадумваем святочнае меню. А вось цікава ўспомніць, як рыхтаваліся да Новага года ў 80 — 90-я гады мінулага стагоддзя. І зноў дапаможа ў гэтым наша раённая газета.

Такім чынам — сустракаем 1983-і. Глушчане старанна працавалі на працягу ўсяго года і з бадзёрым, вясёлым настроем рыхтаваліся да навагодніх святаў. Кіраўніцтва лясгаса праз газету заклікала мясцовае насельніцтва “набываць ёлкі ў любым лясніцтве раёна ці непасрэдна ў лясгасе”. Кошт ёлак “залежыць ад іх памераў і складае ад 25 капеек да 3 руб. 50 кап.” (нумар ад 25 снежня 1982 г.). Наша газета стварала святочны настрой чытачам пераднавагоднімі смяшынкамі — малюнкамі з каментарыямі.

Хутка бяжыць час, і мы ўжо ў 1986-м. Камбінат бытавога абслугоўвання насельніцтва Глуска “прапануе паслугу — віншаванне для дзяцей ад Дзеда Мароза і Снягурачкі. Кошт паслугі ад 2 руб. 50 кап. да 3 руб. 50 кап.” (нумар ад 25 снежня 1986 г.). А вось дарослым глушчанам свае паслугі прапануе рэстаран “Пціч”. Напярэдадні свята карэспандэнт раёнкі бярэ інтэрв’ю ў загадчыцы вытворчасці рэстарана А. У. Рымашэўскай: “Рыхтуемся, выбіраем стравы. Так, 31 снежня і 1 сту-дзеня ў меню ўключылі нашы фірменныя стравы, напрыклад, “закуска банкетная”, “курыца, смажаная па-глуску” і іншыя. Акрамя таго, два пераднавагоднія дні і два дні новага года аб’яўлены днямі нацыянальных страў” (нумар ад 30 снежня 1986 г.).

І вось надышоў 1987-ы. У нумары ад 1 студзеня надрукавана апытанне чытачоў: “Што б вы зрабілі, каб былі Дзедам Марозам?” Вучаніца 4 класа Бярозаўскай сярэдняй школы Галя Басякова адказала так: “Я б для сваіх сяброў, маленькай сястрычкі Наташкі і для ўсіх-усіх выпусціла б сто серый мультфільма “Ну, пачакай!”, пакуль Заяц і Воўк не стануць сябрамі”.

Ідзем далей, у 1988-ы. Навагоднія святы — гэта яшчэ і школьныя канікулы. Таму для дзяцей “у кінатэатры “Арыён” арганізаваны кінафестываль “Казка”. Таксама юныя гледачы сустрэнуцца з героямі любімых казак, якія пакажа дзецям самадзейны тэатр лялек раённага Дома піянераў” (нумар ад 1 студзеня 1988 г.). А напрыканцы гэтага года (нумар ад 22 снежня 1988 г.) “праўленне Глускага сельпа запрашала глушчан на пераднавагодні кірмаш, дзе ўсе жадаючыя могуць набыць прадукты для навагодняга стала, а таксама ёлачныя цацкі, упрыгажэнні”.

Ну і, нарэшце, мы дайшлі да  90-х. Гэта час значных перамен у гісторыі краіны — вялікі эканамічны крызіс, распад Савецкага Саюза. Жыццё глушчан у гэты час было не з лёгкіх, але, нягледзячы на цяжкасці, яны таксама, як і заўсёды, рыхтаваліся да Новага года. У раённай газеце з’явілася рубрыка “Хозяюшка”, дзе даваліся парады, як сустракаць навагодняе свята, што апранаць, што падаць гасцям. Напрыклад, раілі “прыгатаваць на святочны стол студзень, марынаваную капусту, грыбы, катлеты, селядзец з бульбай” (нумар ад 28 снежня 1990 г.). Быў і рэцэпт ад чытачоў, як зрабіць пірог з сухога батона, яблыкаў і сухароў (нешта накшталт шарлоткі). Пры гэтым глушчане не забывалі віншаваць праз газету сваіх родных, сяброў з надыходзячымі святамі. Хочацца падзяліцца з вамі, паважаныя чытачы, рэцэптам торта, які быў надрукаваны ў нашай газеце “Радзіма” 31 снежня 1991 года:

«Торт «Новогодние часы»

Тесто: на 2 ст. муки — 2 яйца, 1 ст. сахара, 1 ст. сметаны, 0,5 банки сгущ. молока, 1 ч. л. соды.

Крем: на 1 банку сгущенного молока — 250 гр. мягкого сливочного масла.

Приготовить тесто по рецепту, выпекать в форме. Когда торт будет готов, нарисовать кремом стрелки и циферблат, бока обсыпать крошками или орехами. Перед подачей на стол можно украсить торт свечками».

Як бачым, глушчане заўсёды ўмелі ствараць сабе святочны настрой. І не важна, што надараліся часы, калі навагодні стол быў сціпла накрыты, затое ў душах людзей заўсёды панавалі дабрыня, аптымізм і вера ў лепшае.

Навагоднюю падшыўку гартала

Вольга ЯНУШЭЎСКАЯ

Здымкі Ігара КІРЫНА