Загінуўшым слава і слава жывым. Калі б трэба было падабраць дэвіз для ўсяго, што праходзіла ў Глуску ў дзень 9 Мая, то гэтыя словы былі б якраз да месца. Яно і насамрэч, з вялікай павагай да памяці загінуўшых і з вялікай пашанай да жывых сведкаў і ўдзельнікаў мінулай вайны прайшло ў нашым раённым цэнтры святкаванне 70-й гадавіны Перамогі савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне. Нават сама прырода дапамагла стварыць адпаведны настрой: яна паспрыяла святу не толькі блакітным небам, але і шчодрай яблыневай квеценню, часам здавалася, што на чырвона-зялёныя стужкі, прышпіленыя да адзення многіх удзельнікаў урачыстага шэсця, кветкі зляцелі прама з яблыневых галінак.

Месцам збору і пастраення калон, адпраўной кропкай шэсця была цэнтральная плошча Глуска, а месцам асноўных афіцыйных урачыстасцяў, што прахо-дзяць 9 Мая, вось ужо некалькі дзесяцігоддзяў з’яўляецца мемарыяльны комплекс “Воінская Слава”. Месца, дзе ўдзячныя глушчане ўвекавечылі памяць пра сваіх абаронцаў, пра ўсіх воінаў і мірных жыхароў, якіх страціла глуская зямля за гады вайны. Пра подзвіг беларускага народа, пра яго ахвяры і цяжкія гады аднаўлення гаворыць у сваім выступленні старшыня Глускага раённага выканаўчага камітэта Уладзімір Царыкаў. Ён падкрэс-лівае, што Перамога, заваяваная 70 гадоў назад, сёння аб’ядноў-вае нас агульным пачуццём — любоўю да Радзімы. Мы смуткуем па загінуўшых і ўшаноўваем тых ветэранаў, што сёння разам з намі, сімвалам гэтай памяці, сімвалам пераемнасці пакаленняў стаў закладзены гэтай вясною яблыневы сад. Кіраўнік раёна падзякаваў ветэранам за мір, які яны адстаялі, і пажадаў ім добрага і доўгага жыцця. Віншаванне былым салдатам, партызанам і падпольшчыкам, працаўнікам тылу, усім, хто нарадзіўся і вырас у пасляваенныя мірныя гады, прагучала ў выступленні старшыні раённага савета ветэранаў Валерыя Сураўнёва. Ад імя ветэранаў ён падзякаваў за тую ўвагу, дапамогу і падтрымку, якую дзяржава аказвае ім сёння, і запэўніў, што старэйшае пакаленне зробіць усё магчымае для патрыятычнага выхавання моладзі.

Прыгожым, змястоўным, таленавітым было выступленне на гэтым свяце самой моладзі Глушчыны. Тэатралізаваная кампазіцыя быццам вярнула гледачоў у тыя далёкія гады, калі вайна перарвала мірнае жыццё, калі боль і растанні прыйшлі ў кожную сям’ю. Мастацкімі сродкамі юныя танцоры і спевакі, самадзейныя артысты, работнікі культуры паказалі, якім цяжкім быў шлях да Перамогі, цяжкім і доўгім, але мы змаглі, мы выстаялі, перамаглі ворага. Музычныя нумары, касцюмы, словы вядучых, трапныя рэжысёрскія знаходкі — усё працавала на агульную ідэю: абудзіць пачуцці, эмоцыі, дапамагчы адчуць трагізм вайны і шчасце мірнага жыцця. Роўна ў 11 гадзін 8 хвілін па ўсёй краіне праходзіць усебеларуская хвіліна маўчання: глушчане замаўкаюць пад гукі метранома, а непадалёк над полем кружыць бусел — момант кранальны, прыгожы, сімвалічны. Кіраўнік раёна яшчэ раз віншуе ветэранаў і ўручае кожнаму кветкі і матэрыяльную дапамогу ад раённага выканаўчага камітэта. Гірлянды і кветкі ад раённай улады, ад ветэранаў, маладзёжных арганізацый, грамадскіх аб’яднанняў і працоўных калектываў кладуцца да падножжа помніка. Тут жа традыцыйнае фота на памяць, сёння ў Глускім раёне пражывае 25 ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, на ўрачыстым мітынгу змаглі прысутнічаць толькі 11.

Дзень Перамогі — асаблівы для нас дзень, свята, якое адзначаюць у кожнай сям’і, свята, якое аб’ядноўвае агульнай памяццю і агульнай радасцю лю-дзей розных пакаленняў. Таму ці дзіўна, што і на мітынгу, і на далейшых гуляннях, якія праходзілі ў цэнтры Глуска, вельмі многія былі сем’ямі. А паглядзець тут было на што: цэнтральны стадыён ператварыўся ў адну вялікую спартыўна-музычную пляцоўку.

Як заўсёды, парадавалі гледачоў сваім майстэрствам юныя таэквандзісты, якія падрыхтавалі цікавыя паказальныя выступленні. Потым на бегавыя дарожкі выходзяць школьнікі, у лёгкаатлетычных эстафетах прымаюць удзел хлопчыкі і дзяўчынкі трох гарпасялковых школ. З трыбун бачна, як нялёгка ім даецца дыстанцыя, але да фінішу даходзяць усе, свае спартыўныя перамогі яны ў гэты дзень прысвяцілі той, Вялікай, Перамозе. Сярод дзяўчат 1-е месца заваявала каманда школы № 2, другімі сталі спартсменкі з гімназіі, на трэцім месцы школа № 1. Сярод юнакоў перамога таксама за школай № 2, другое месца заняла СШ № 1, гімназісты сталі трэцімі. Медалі і дыпломы пераможцам і ўдзельнікам эстафеты ўручае начальнік аддзела спорту і турызму Аляксандр Бельскі.

Усяго тры каманды прынялі ўдзел у перацягванні каната, але страсці і сярод балельшчыкаў, і сярод саміх асілкаў разгарэліся не на жарт, кожны балеў за сваю каманду, за сваё прадпрыемства. Аднак на тое яны і спаборніцтвы, каб вызначыць мацнейшых. На гэты раз 1-е месца з рук сапернікаў вырвалі прадстаўнікі УКП “Жылкамгас”, 2-е месца заваявала Глуская ПМК-249, дыплом за 3-е месца быў уручаны камандзе АП № 15.

І вось спартсменаў змяняюць артысты — са сцэны гучаць песні,  вершы, сваю творчасць, свой талент гледачам дораць юныя танцоры са школы мастацтваў, артысты з раённага Дома культуры, Заеліцы, Клетнага, самадзейныя выканаўцы. Часам апладысменты гледачоў перарываюцца крыкамі балельшчыкаў — гэта аматары гульнёвых відаў спорту падтрымліваюць свае каманды на валейбольнай і міні-футбольнай пляцоўках. У валейболе ўпэўненая перамога за камандай аграгарадка Заеліца, якая перайграла сваіх сапернікаў з першай школы (у іх другое месца) і зборную студэнтаў (трэцяе месца). Чатыры каманды змагаліся за перамогу ў міні-футболе, на гэты раз найбольш зладжаную гульню паказалі спартсмены УКП “Жылкамгас” і занялі 1-е месца, потым месцы размеркаваліся наступным чынам: раённы ад-дзел унутраных спраў, раённы аддзел па надзвычайных сітуацыях і зборная студэнтаў.

Традыцыйным для 9 Мая стаў лёгкаатлетычны прабег, які заўсёды стартуе на цэнтральнай плошчы Глуска і фінішуе ля мемарыяльнага комплексу “Воінская Слава”. На гэты раз у ім узялі ўдзел больш за 70 спартсменаў. Сярод мужчын і юнакоў першым гэтую дыстанцыю пераадолеў Юрый Голуб, другім стаў Андрэй Раманоўскі, трэцім — Максім Дземідовіч. Сярод дзяўчат тройку прызёраў складаюць Аксана Смалоўская (1-е месца), Алена Шамятун і Вікторыя Новікава. Завяршалі спартыўную праграму святочнага дня спаборніцтвы па футболе сярод дзяцей і падлеткаў “Скураны мяч”. Ва ўзроставай групе 2001 і 2002 гадоў нараджэння выйграла каманда гімназіі, потым СШ № 2 і СШ № 1, ва ўзроставай групе 2003 і 2004 гадоў нараджэння перамога за футбалістамі першай школы, на другім месцы гімназія, на трэцім — СШ № 2. Як паведамілі нам у фізкультурна-спартыўным клубе, 13 і 14 мая ў Глуску адбудуцца занальныя спаборніцтвы сярод дзяцей і падлеткаў “Скураны мяч”. Глускі раён у абедзвюх групах будуць прадстаўляць зборныя каманды футбалістаў. Пачатак гульняў у 10:00, прыходзьце на стадыён падтрымаць юных спартсменаў.

На святкаванні 9 Мая ў Глуску працавалі чатыры карэспандэнты нашай рэдакцыі, і гэта добра, інакш не паспець бы нам усюды, не ўбачыць усяго таго, што адбывалася на ўсіх святочных пляцоўках. І калі мы ў газеце напярэдадні абяцалі чытачам, што праграма гэтага дня разлічана на любы ўзрост і на любы густ, то ніколькі не перабольшвалі. Зрэшты, хто быў там, той ведае, а для іншых проста пералічым: шчодры гандлёвы кірмаш з рознымі прысмакамі і бясплатнай салдацкай кашай наладзіла Глускае спажывецкае таварыства; гасцінна запрашалі да сябе на падвор’і гаспадаркі нашага раёна, да афармлення сваіх пляцовак яны падышлі вельмі творча, а пачастункі гасцям накладвалі і налівалі шчодрай рукой. Заўсёды на масавых гуляннях попытам сярод дзяцей і дарослых карыстаюцца бяспройгрышныя латарэі, а тут разыгрывалі не нейкія дробязі: сем парасят выйгралі глушчане, купіўшы білецікі па 25 тысяч на падвор’і райаграпрамтэхзабеспячэння, — вось дзе ўдача, вось дзе набытак для хатняй гаспадаркі!

Музыка, жарты, вясёлая гамана, смех і праз усё гэта — віншаванні. Глушчане гулялі, адпачывалі, але пры гэтым не забываліся пра тое, што гэта за свята, што гэта за нагода сабрала і аб’яднала ўсіх, выклікаўшы агульныя пачуцці ўдзячнасці і радасці. Думаю, не памылюся, калі скажу, што ў гэты радасны дзень у кожным доме, за кожным сталом былі ўзгаданы і тыя, хто таксама мог бы святкаваць і весяліцца, але не дажыў да Перамогі. Заўпакойнае богаслужэнне было адслужана 9 Мая протаіерэем Міхаілам Лазоўскім каля вёскі Пціч, на месцы, дзе фашысты спалілі мірных жыхароў. Прыхаджане і мясцовыя жыхары памаліліся за ўсіх воінаў, на полі бітвы загінуўшых, усіх бязвінных ахвяр Вялікай Айчыннай вайны. Так, Перамога ў вайне — гэта радасць, гэта шчасце, але сама вайна — гэта смерць, гэта боль і слёзы, гэта пакалечаныя жыцці. Трэба памятаць, што мы сёння весялімся толькі таму, што тыя, каго ўшаноўвалі на свяце, каго ўспаміналі хвілінай маўчання, адваявалі і адплакалі за нас.

 Таццяна ЛУКАШЭВІЧ

Фота Сяргея РУДЗІНСКАГА і Ірыны ГРАМЫКІ

Яшчэ больш здымкаў у раздзеле “Фотагалерэя”