Прыгожа, весела, кранальна, шчодра, шчыра, з успамінамі, песнямі, танцамі, падарункамі і віншаваннямі гімназія Глуска правяла вечарыну з нагоды Дня настаўніка і свайго 25-годдзя.

Так, чвэрць стагоддзя назад, у верасні 1991 года, у Глуску адчыніла свае дзверы сярэдняя школа № 3. Узначаліў калектыў Мікалай Сцяпанавіч Курадавец, намеснікам дырэктара па вучэбнай рабоце быў Віктар Леанідавіч Рукан, намеснікам па выхаваўчай рабоце — Людміла Яўгенаўна Сцегар. Пачынаць гісторыю новай установы было цікава, хаця і цяжка і нават рызыкоўна. Не ўсе бацькі рызыкнулі аддаць сюды сваіх дзяцей, не ўсе старшакласнікі рызыкнулі перайсці ў новую школу, а выпускнога класа ў першы год тут і ўвогуле не было, не ўсе вопытныя настаўнікі рызыкнулі прыйсці сюды працаваць. Але ўсе, хто рызыкнуў і прыйшоў або перайшоў, не пашкадавалі аб гэтым: новы вучнёўскі і педагагічны калектыў за вучобу і работу, у тым ліку і фізічную, узяўся дружна, адразу і ўсур’ёз, а новая школа ў сістэму адукацыі раёна ўпісалася хутка і актыўна заявіла пра сябе. Так, у трэцяй школе ў першай сярод іншых школ у пачатковых класах з’явілася рытміка, фізкультуру і спевы там вялі настаўнікі-прадметнікі, а неўзабаве пачалося выкладанне англійскай мовы, у старэйшых класах пайшлі на паглыбленае вывучэнне прадметаў…

Пра гэта гаварылі, пра гэта ўспаміналі падчас юбілейнай урачыстасці адзін з першых настаўнікаў гэтай школы, а цяпер начальнік аддзела адукацыі, спорту і турызму райвыканкама Аляксандр Бельскі, Людміла Сцегар, якая працавала спачатку намеснікам дырэктара па выхаваўчай рабоце, а потым завучам школы, Вольга Чымбург — яна таксама прыйшла ў СШ № 3 на работу ў 1991 годзе, а на заслужаны адпачынак пайшла ўжо з гімназіі. Было што сказаць і што ўспомніць пра гэту сярэднюю школу, якая стала гімназіяй, старшыні раённага аб’-яднання прафсаюзаў Аляксандру Леўчанку і Дзмітрыю Арцёмчыку, які ў 1991 годзе ў школу № 3 прыйшоў у першы клас, а зараз працуе ў шэфскай арганізацыі УКП “Жылкамгас” намеснікам дырэктара па ідэалагічнай рабоце. Цёплыя, добрыя словы і шчырыя віншаванні ў адрас юбіляра сказалі дырэктар СШ № 1 Валянціна Сыцька, дырэктар СШ № 2 Святлана Лісіца, дырэктар санаторнай школы-інтэрната Анатоль Ласоцкі, дырэктар Цэнтра творчасці Алена Самуйлік, дырэктар дзіцячай школы мастацтваў Аксана Мельнік, дырэктар цэнтра банкаўскіх паслуг № 707 у Глуску філіяла № 703 ААБ “Беларусбанк” Надзея Хмылова (столькі дырэктараў на адным квадратным метры я ў сваім жыцці яшчэ не бачыла ні разу!). Былі, вядома ж, і падарункі — як такія, што знойдуць практычнае прымяненне ў шматгранным школьным жыцці, так і такія, што нагадваюць пра духоўную састаўляючую вучэбна-выхаваўчага працэсу, у тым ліку сярэбраная манета з выявай Сергія Раданежскага.

Так, госці ведалі сваю справу, ведалі куды і навошта яны ішлі, але ж і самі гаспадары і віноўнікі ўрачыстасці падрыхтаваліся да яе і правялі сустрэчу на вельмі высокім узроўні. Найперш усіх, хто сабраўся ў актавай зале гімназіі, горача і сардэчна прывітала дырэктар Надзея Марус, потым настрой свята стваралі самі настаўнікі, а яны — што ні чалавек, то талент, творчая адораная асоба. Колькі добрых слоў сказалі яны пра сваіх калег і пра прафесію ў цэлым, як прыгожа яны спявалі і танчылі, чыталі вершы, дапаўненнем усяму сказанаму былі фотаслайды, і, думаецца, не ў адной мяне на вочы наварочвалі-ся слёзы, калі са здымкаў на нас глядзелі, усміхаліся нам тыя нашы калегі, каго сёння ўжо няма сярод нас.

Дваццаць пяць гадоў — гэта многа ці мала? Для чалавечага жыцця — гэта маладосць, час, калі сама ўбіраешся ў сілу, ужо ёсць першыя набыткі, але яшчэ больш іх чакае наперадзе. Для ўстановы гэта таксама дастатковы тэрмін, каб напрацаваць вопыт, запісаць на свой рахунак пэўныя дасягненні і строіць новыя планы, каб рухацца далей. Дваццаць пяць гадоў назад у сярэдняй школе № 3 быў закладзены трывалы падмурак, на якім грунтуецца дзень сённяшні і ўсе наступныя дні і гады гімназіі Глуска. Няхай яны будуць яшчэ больш цікавымі, насычанымі і паспяховымі.

Т. ЛУКАШЭВІЧ

Фота з архіва рэдакцыі і Міхаіла Гурына