Дзень прызыўніка “Служу Айчыне”, які адбыўся ў Глускім раёне 21 кастрычніка, пачаўся з дэманстрацыі дакументальнага фільма, прысвечанага Узброеным Сілам Рэспублікі Беларусь. І гэта нездарма: з паказанай там магутнай і найноўшай ваеннай тэхнікай давядзецца пазнаёміцца нашым прызыўнікам, вучыцца ёю кіраваць, карыстацца ёю. Кадры з фільма і ўражваюць, і прымушаюць задумацца. Задумацца найперш пра тое, якія значныя сілы і сродкі патрэбны для захавання і падтрымання міру, для абароны сваёй зямлі. Але найперш для ўсяго гэтага патрэбны самі абаронцы, салдаты. Дваццаць два юнакі, жыхары Глускага раёна, прызываюцца гэтай восенню ў армію. Для іх і было наладжана свята, Дзень прызыўніка. Ганаровымі гасцямі на ім прысутнічалі старшыня Глускага райвыканкама Уладзімір Кніга, яго намеснік Анатоль Ласоцкі, настаяцель Казьмадзям’янаўскага храма ў вёсцы Гарадок айцец Аляксандр, начальнік адасобленай групы Глускага раёна ваеннага камісарыята Бабруйска, Бабруйскага, Глускага і Кіраўскага раёнаў Сяргей Корбут, начальнік аддзела па адукацыі Аляксандр Леўчанка, старшыня раённай ветэранскай арганізацыі Тамара Толсцік, старшыня раённай арганізацыі Беларускага саюза ветэранаў вайны ў Афганістане Міхаіл Тылец.

Служыць у арміі, быць абаронцам — гэта сапраўды ганаровая місія для кожнага мужчыны, сказаў, звяртаючыся да навабранцаў, старшыня райвыканкама Уладзімір Кніга, сказаў і як кіраўнік раёна, і як афіцэр, выпускнік сувораўскага вучылішча і вышэйшага ваеннага вучылішча. Армейская школа — лепшая школа сталення мужчыны, яго станаўлення. Кіраўнік раёна пажадаў, каб майстэрства ў кіраванні тэхнікай, у абыходжанні са зброяй, якое яны будуць спасцігаць у арміі, спатрэбілася ім толькі на вучэбных палігонах,  у цірах. Уладзімір Кніга выказаў упэўненасць, што час службы праляціць хутка, што юнакі вернуцца на родную Глушчыну больш самастойнымі, узмужнелымі, дысцыплінаванымі, адказнымі як за сябе, так і за сваіх блізкіх, за краіну ў цэлым, што нашы прызыўнікі горда пранясуць званне абаронцы, за іх не будзе сорамна ні родным, ні раёну.

Добрая традыцыя — урачыста праводзіць будучых маладых салдат у армію, з запрашэннем ганаровых гасцей, з запрашэннем дапрызыўнай моладзі, якой у свой час таксама давядзецца служыць, сказаў Сяргей Корбут. “Уся тэхніка, якую вы бачылі ў фільме, і танкі, і баявыя машыны пяхоты, стралковая зброя, комплексы  супрацьпаветранай абароны, — усё гэта чакае вас, з усім гэтым вам давядзецца знаёміцца ў арміі, — падкрэсліў ён. — Прынята жадаць лёгкай службы, але яе не будзе, рыхтуйцеся да гэтага. Сёння вельмі сур’ёзны ўзровень падрыхтоўкі салдат. Ваша галоўная задача — захаваць свае жыццё і здароўе за час службы, памятайце, што даражэй за ваша жыццё нічога няма”. 

“Мая прабабуля, вялікая малітоўніца, благаславіла свайго сына і двух яго сыноў, калі яны пайшлі на вайну, і ўсе трое дайшлі да Берліна і вярнуліся дамоў. Важна, каб у чалавека ў сэрцы была вера ў Бога, спадзяванне на Бога і малітва да Бога”, — сказаў айцец Аляксандр, звяртаючыся да навабранцаў, будучых салдат, і параіў вывучыць 90-ы псалом,  чытаць яго ў цяжкія хвіліны і прасіць, каб Бог даў сілы перанесці ўсе выпрабаванні. Бацюшка даў ім сваё благаславенне і пажадаў юнакам, каб яны не абняславіліся, адслужылі дастойна і вярнуліся дадому.

Быць абаронцам, ахоўнікам, бараніць свой дом, сваю зямлю — у прыродзе кожнага мужчыны, падкрэсліў старшыня раённай арганізацыі Беларускага саюза ветэранаў вайны ў Афганістане Міхаіл Тылец. Нездарма да тых, хто служыў, заўсёды адносіны былі асабліва паважлівыя. Служба дае шмат для станаўлення і загартоўвання характару мужчыны, дапамагае стаць больш адказным за сябе і за іншых. Першае і галоўнае, што патрэбна ў арміі, — гэта слухаць камандзіраў, дакладна выконваць іх загады, часам гэта можа ў прамым сэнсе выратаваць жыццё. Прызыўнікам ветэран вайны ў Афганістане пажадаў дастойна адслужыць і вярнуцца дадому, да тых, хто іх любіць і чакае.

Да добрых слоў, добрых песень, што гучалі падчас гэтай святочнай сустрэчы, прызыўнікам былі ўручаны падарункі ад Беларускага фонду міру — на добрую памяць, на першую патрэбу.

Т. ЛУГАВАЯ

Фота аўтара