Гэты чорна-белы здымак знайшоўся сярод іншых у фотаархіве рэдакцыі. Дакладна вызначыць час, калі ён быў зроблены, вельмі складана, але можна прыкладна сказаць, што гэта дзесьці пачатак 2000-х. Калі глядзіш на фота, адразу кідаюцца ў вочы вялікія дрэвы на перакрыжаванні вуліц Кірава і Сацыялістычнай, дрэў тых зараз ужо няма. Гэта месца ў райцэнтры ўсе глушчане ведаюць вельмі добра, яно і зразумела, бо гэта ж самы цэнтр пасёлка. На працягу дзесяцігоддзяў тут сустракаліся знаёмыя, што прыходзілі ў магазіны, газетны кіёск. Тут жа часцяком утвараўся стыхійны базар: бабулі, выкарыстоўваючы агароджу парка ў якасці прылаўка, прадавалі ягады ды гародніну, а потым з’явіўся і сапраўдны базар. На фотаздымку можна разглядзець каля сцяны магазіна гандлёвы прылавак, столікі пад вялікімі парасонамі — гэта такое летняе міні-кафэ, дзе можна было пірожнае пакаштаваць, марожанае з’есці або выпіць прахаладжальныя напіткі — ліманад ці квас.  

А яшчэ менавіта тут дзесьці ў другой палове 1980-х — 1990-я было самае знакамітае месца ў Глуску, якое і тады, і раней называлася “біржа”. Сучасная моладзь, напэўна, і не чула пра такое, а між тым гэта быў цэнтр вечаровага моладзевага жыцця, па-сучаснаму кажучы, крутое тусовачнае месца. Перад і пасля дыскатэкі (а бывала, што і ў буднія дні, асабліва летам) на гэтым пятаку збіралася вялікая колькасць хлопцаў і дзяўчат. Зразумела, што яны не вышывалі там крыжыкам і не вялі размовы пра літаратуру, а больш смяяліся, жартавалі, гучна размаўлялі. Часам здараліся і бойкі — не без таго… Такія паводзіны маладога пакалення, зразумела, не падабаліся старэйшаму пакаленню. На старонках раённай газеты ў студзені 1990 года нават быў надрукаваны артыкул з вытрымкамі з ліста аднаго глушчаніна, які падпісаўся “Ляснік”. Вось што там было: “Баімся часам вечарам прайсці ў тым месцы гарпасёлка, дзе перакрыжаванне вуліц імя Кірава і Сацыялістычнай… Вялікая група юнакоў, дзяўчат, якія амаль штодня займаюць сваё прывычнае месца і часам паводзяць сябе агрэсіўна… І ўсё з-за немагчымасці правесці час з большай карысцю для сябе, цікавей і змястоўней…” Далей аўтар пісьма ставіць такую сітуацыю ў дакор работнікам райкама камсамола і пытаецца, “ці можна што-небудзь прыдумаць, каб менш моладзі таўклося на “біржы”. Вось такі, хоць і завочны, канфлікт пакаленняў вакол “біржы” адбываўся ў Глуску ў пачатку 1990-х. Як развівалася сітуацыя далей, раёнка пра тое не распавядае. Але калі меркаваць па тым, што яшчэ доўга на гэтым месцы збіралася моладзь, а ўсе глушчане называлі гэты пятак на перакрыжаванні вуліц менавіта “біржа”, то яна, напэўна, і “перамагла”.

Вольга ЯНУШЭЎСКАЯ

Фота з архіва рэдакцыі